Bilbao-New York-Sebastopol

Liburu on bat irakurtzeko gozamena ulergarria da. Hala ere, ez dakit zergatik biderkatzen zaidan gozamen hori liburua euskaraz mamitua izan dela jakitean. Sentimentalimo hutsa.
Horixe gertatu zait Kirmen Uriberen Bilbao-New York-Bilbao liburuarekin, Sebalden erara eginda, Saturnoren eraztun euskaldun batzuk jorratuz. Zein naturaltasunez sartzen ditu bere familia historian euskal munduaren elementu interesgarri batzuk! Arteta, Bastida, Dario de Regoyos, Azkue, Txomin Agirre.....agertzen dira liburuan. Baita Unamunok bere lekua aurkitzen du ere narrazioan. Agian, eta ideia hau Unamunoren pasarte laburra irakurtzen ari nintzenean etorri zitzaidan, apika, fikzio gehiago tartekatzeak erakargarriagoa egin zukeen liburua. Azken batean literaturaz ari gara!

Atxagaren Zazpi Etxe eta Ibai bat

Atxagaren Congo ibaia sinesgaitz egiten zaigu, irreal eta naïf. Zuraren, boliaren eta kautxuaren garraiobide odoltsu horretan ez dugu Joseph Conraden Izua aurkitzen. Asmatu egin behar dugu birjin gazteengan, ihes egiteko aukerarik gabeko askariengan, militar-balen jomuga diren mandril sasikumeengan. Sentitzen ote dugu Izua? Nik bederen ez.
Conraden Congo nahiago dut.
Atxaga, gehiago itxaroten dugu zuregandik!